Η Πόλις Εάλω, Ο Ελληνισμός Όμως Όχι!

Τρίτη 29 Μάιου 1453…. Ημέρα Αποφράς! Η «Βασιλίς των πόλεων», η πόλη του Μ. Κωνσταντίνου που για περισσότερα από 1000 χρόνια αποτέλεσε το κέντρο του ελληνισμού καταλαμβάνεται από τους βαρβάρους.

Μετά από τρίμηνη πολιορκία και υπεράσπισης των τειχών έως εσχάτων, η άμυνα της πόλης λυγίζει, εξουθενωμένη από τον πολυάριθμο αντίπαλο αλλά και τις εσωτερικές διχόνοιες και προδοσίες.

Στις 28 Μαΐου, ο Μωάμεθ αποφάσισε γενική επίθεση εναντίον της πόλης. Ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, μετά την τέλεση της θείας λειτουργίας στον ναό της Αγίας Σοφίας, ενθάρρυνε τη φρουρά που θα έδινε τον αγώνα για την απόκρουση τής μεγάλης επίθεσης.

Η πρώτη επίθεση αποκρούστηκε, αλλά η αναπλήρωση των απωλειών τής φρουράς ήταν δύσκολη. Ο τραυματισμός του Γενουάτη διοικητή Ιουστινιάνη υπήρξε  ένα σοβαρό πλήγμα.

Ο Κωνσταντίνος αγωνιζόταν στο πλευρό των υποστηρικτών ως απλός στρατιώτης, οι Τούρκοι όμως μπήκαν στην πόλη το πρωί της 29ης Μαΐου του 1453. Ο τελευταίος βυζαντινός αυτοκράτορας έπεσε μαχόμενος χωρίς να συνθηκολογήσει.

Η Κωνσταντινούπολη έπεσε στον αλλόθρησκο κατακτητή. Η Ορθόδοξη Βυζαντινή Αυτοκρατορία έπαψε και επίσημα να υφίσταται και στη θέση της ιδρύθηκε και αναπτύχθηκε η Μωαμεθανική Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Όπως παραδίδει ο Σφραντζής, μετά την πτώση της πόλης, δόθηκε διαταγή για τριήμερη λεηλασία της. Άλλες πηγές αναφέρουν πως ουσιαστικά η λεηλασία έπαυσε μετά την πρώτη ημέρα. O ιστορικός Δούκας αναφέρει πως ο σουλτάνος επιφύλαξε για τον εαυτό του τα οικοδομήματα και τα τείχη της πόλης, αφήνοντας τα υπόλοιπα αγαθά, τους αιχμαλώτους και τα λάφυρα στη διάθεση των στρατευμάτων.

Ο άμαχος πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης θανατωνόταν χωρίς διάκριση. Οι εκκλησίες με πρώτη την Αγία Σοφία, καθώς και τα μοναστήρια με όλο τους τον πλούτο λεηλατήθηκαν και βεβηλώθηκαν, μετατράπηκαν σε τζαμιά, στάβλους και αποθήκες, ενώ οι ιδιωτικές περιουσίες έγιναν αντικείμενο αρπαγής και λαφυραγωγίας.

Κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών χάθηκαν αναρίθμητοι πολιτιστικοί θησαυροί. Πολύτιμα βιβλία και έγγραφα αρχαίων συγγραφέων κάηκαν, κομματιάστηκαν ή πουλήθηκαν σε εξευτελιστικές τιμές.

Ακόμα και ο ιστορικός Κριτόβουλος, που ανήκε στο οθωμανικό στρατόπεδο, αναφέρει ότι δεν υπήρξε στοιχειώδης οίκτος κατά τις λεηλασίες και η πόλη ερημώθηκε ολοσχερώς.

Η θυσία όμως του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στην πύλη του Ρωμανού έθεσε τις βάσεις για το 1821. Τα δεκάδες κινήματα των υποδούλων ετράφησαν από τους θρύλους του Μαρμαρωμένου Βασιλιά και της Κόκκινης Μηλιάς.

Αν ο Ελληνισμός είχε παραδοθεί την 29η Μαΐου 1453, δεν θα υπήρχε αντίσταση και εθνεγερσία. Η συνθηκολόγηση θα ήταν ανεξίτηλη ντροπή. Ενώ η ηρωική άμυνα γέννησε την υπομονή, την ελπίδα, την προσδοκία…

Όπως έλεγε και ο Θ. Κολοκοτρώνης προς τους ξένους συνομιλητές του: "Ο βασιλεύς μας συνθήκην δεν έκαμε, η φρουρά του πολεμά ακόμη και το φρούριο του αντιστέκονται"

Οι πεσόντες κατά την άλωση μας δώρισαν το δικαίωμα στην Μεγάλη ιδέα. Και χωρίς Μεγάλες ιδέες τα έθνη δεν πάνε μπροστά.