25η Μαρτίου!

25^η Μαρτίου. Μέρα Χριστιανισμού. Μέρα Ελληνισμού. Διπλή γιορτή, διπλή χαρά, διπλό το σημερινό  πανηγύρι!

Ως χριστιανοί γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Πανηγυρίζουμε το κοσμοσωτήριο μήνυμα, το «Χαίρε Κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου». 

Ως Έλληνες γιορτάζουμε και πανηγυρίζουμε την ηρωική επανάσταση του ’21 ενάντια στον τουρκικό ζυγό.

400 χρόνια «όλα τα ΄σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά». Και ξαφνικά, «εκεί που πάει να σκύψει με το σουγιά στο κόκκαλο», αυτός ο λαός ορθώνει ανάστημά και βροντοφωνάζει με θαυμαστή παρρησία, προς κάθε κατεύθυνση «Χαίρε ώ χαίρε ελευθεριά».

Ένας λαός που αν είχε μονάχα λογική θα είχε χαθεί στο διάβα της ιστορίας ή θα γέμιζε, ακόμη και σήμερα, πεσμένος στα γόνατα, τους ναργιλέδες και τα χαρέμια των αφεντάδων. Αυτός ο λαός όμως, μια ανοιξιάτικη μέρα «στη ζωή ξαναφαίνεται….» ωραίος και ανεπανάληπτος ,πηδάει απ’ την όχθη της λογικής και φτάνει στα σύνορα της ποίησης και του θρύλου.

Ε ναι λοιπόν. Γι αυτό που «άλλοι το λεν ελευθεριά κι άλλοι το λεν Ελλάδα» αυτός ο λαός μάχεται στους αιώνες.

Από τον Λεωνίδα, στο μαρμαρωμένο βασιλιά και από εκεί στο Μανιάκι

«Από την Ήπειρο στο Μοριά κι απ’ το σκοτάδι στη λευτεριά

το πανηγύρι κρατάει χρόνια στα μαρμαρένια του χάρου αλώνια».

Ο καημός για λευτεριά γίνεται καριοφίλι που βροντολογά σ’ όλες τις βουνοκορφές και δεν αφήνει ήσυχο τον τύραννο. Γίνεται τραγούδι,  γιατί με το τραγούδι υψώνεται της πολιτείας το κάστρο, ακούγεται από κορφή σε κορφή, κατεβαίνει σε στεριές και θάλασσες, μπαίνει στις καρδιές, τις ηλεκτρίζει και αρχίζουν να το τραγουδούν με το στόμα του Ρήγα: «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή…»  και ανάβει η φλόγα της λευτεριάς.

Και να η άνοιξη. Κι όλοι μπροστά, αγρότες που αφήνουν τα χωράφια τους και γίνονται καπεταναίοι και τουρκοφάγοι. Ψαράδες που γίνονται ναύαρχοι και μπουρλοτιέρηδες. Έμποροι και γραμματιζούμενοι παλμός και οδηγός του λαού. Και διδάσκουν οι Έλληνες πως η ανδρειοσύνη «δεν μετριέται με το στρέμμα, μα με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα».

25^η Μαρτίου κι έχουν περάσει από τότε 190 άνοιξες. Και είναι σαν χθες. Σαν σήμερα. Τότε που σηκώθηκαν οι ψυχές ολόρθες στο λυκόφως του κόσμου και φώναξαν το «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ», απλά, λιτά, περήφανα, σα να έλεγαν «καλημέρα» στο χάροντα. Και στην αθανασία!

Κλείνοντας θα δανειστώ μια τελευταία φράση από τους ποιητές μας…. «αυτό το λόγο θα σας πώ δεν έχω άλλο κανένα μεθύστε με τ' Αθάνατο κρασί του 21»

Διασκευή από το antinews